Van atlete tot wielrenster
Tot 2017 was Julie een fervente atlete. Een blessure dreef haar naar een overstap. Toch komt de interesse in wielrennen niet uit de lucht gevallen. “Al van kinds af aan volgde ik de koers, omdat mijn mama een grote fan is. Zelf fietst zij ook. De koers is me dus met de paplepel ingegeven. Op een bepaald moment was ik geblesseerd en kon ik niet meer trainen voor de atletiek. Als alternatief begon ik met de koersfiets te rijden, en dat ging wel goed. In mijn eerste jaar behaalde ik een derde plaats op het Belgisch kampioenschap tijdrijden. Voor mij was dat helemaal onverwacht. Ik vond het moeilijk om de concurrentie in te schatten en had eigenlijk nog niet zoveel getraind op het tijdrijden. Het kwam dus echt als een verrassing. Natuurlijk smaakte dat alleen maar naar meer. Het is heel motiverend om meteen zo’n mooie prestatie te behalen.”
Julie begon relatief laat aan haar carrière als wielrenner. Toch heeft ze nog een mooie toekomst voor zich. “Aangezien ik niet van jongs af aan bezig ben met wielrennen, heb ik sommige vaardigheden zoals in een peloton rijden, minder ontwikkeld. Ik heb ook minder tijd om te bewijzen wat ik waard ben. Ondertussen ben ik al 7 jaar bezig. Ze zeggen dat je fysieke capaciteiten het sterkst zijn op je 30 jaar, dus ik hoop dat ik daar nog wel even mee verder kan.”
Een dag in de bolletjes
Julie ontving de prijs ‘sportprestatie van het jaar’. Met de mooie prestaties van vorig jaar, mag dat geen verrassing heten. “Ik begon het jaar heel sterk. In de Verenigde Arabische Emiraten op de UAE Tour reed ik een mooie bergetappe en kon ik een 10e plaats bemachtigen. Daarna was het even minder, maar de zomer heeft veel goedgemaakt. Vooral de Tour de France was echt een hoogtepunt. Dat was een hele mooie ronde voor onze ploeg. We hadden de bolletjestrui voortdurend in ons bezit, iets waar we ook naar streefden. Ik kon hem zelf ook een dag bemachtigen. Zonder twijfel mijn mooiste sportmoment!”
Wat mogen we in 2024 verwachten?
“Ik wil dit jaar vooral onze kopvrouwen zo goed mogelijk bijstaan tijdens de wedstrijden. Zelf hoop ik natuurlijk ook af en toe eens te kunnen meegaan in een ontsnapping en zo een eigen kans af te dwingen. Stiekem droom ik ook wel van een deelname aan het WK in Zwitserland om opnieuw met Lotte mee te strijden voor de regenboogtrui.”
